ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

ΦΥΛΗΣ

    Για την Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου δεν έχουμε πολλά ιστορικά στοιχεία. Εκ τούτου δεν γνωρίζουμε την ακριβή ημερομηνία ιδρύσεως της. Τα επίσημα σωζόμενα κείμενα ανάγονται στον 18 αιώνα όμως χωρίς να υπάρχουν οι απαραίτητες αποδείξεις ενδέχεται η δραστηριότητα του μοναστηριού να υφίσταται από το 1615.

    Το παλαιότερο έγγραφο της μονής είναι η «κόπια» του ηγουμένου του μοναστηριού Σεραφείμ με ημερομηνία 1734.

    Το 1841 ο αγωνιστής του 1821 Κωνσταντίνος Λιόσης σε μαρτυρική κατάθεση του αναφέρει ότι υπηρέτησε στη Μονή πριν από 50 χρόνια δηλαδή το 1791.

    Το 1811 διασώζεται συνεταιριστικό συμφωνητικό της Μονής που επικυρώνεται με δύο τουρκικά ταπιά μεταγενέστερα.

    Το 1815 ο Γάλλος φιλέλληνας Φραγκίσκος Πουκεβίλ, πρόξενος στην αυλή του Αλί Πασά στα Γιάννενα, περιηγήθηκε ολόκληρο τον Ελληνισμό. Στις περιηγήσεις του περιλαμβάνεται και η διαδρομή από την Αθήνα στη Χασία όπου σημειώνει σταθερά σημεία όπως ο Κηφισός, το χωριό Καματερό και άλλα. Στο κείμενο του αναφέρει «…τα χωρία Δρογομάνο, Κορίτσα και ένα μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου είναι τα κυριότερα μέρη που επισημαίνει κανείς προτού φτάσει στην Καστιά», όπως παραφθαρμένα ονομάζει τη Χασιά.

    Το 1889 ο Δ.Καμπούρογλου έγραψε την ιστορία των Αθηναίων και μεταξύ των Ιερών Μονών της Αττικής αναφέρει ότι «… εις τα Άνω Λιόσια κείται Παλαιομονάστηρον τιμώμενον επ’ ονόματι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου».

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821

    Λόγω της γεωγραφικής θέσης της η Μονή κατά την περίοδο αυτή διαδραματίζει σημαντικό ρόλο.

    Ο στρατηγός Βάσος Μαυροβουνιώτης εγκαθιστά το αρχηγείο του στη Μονή, διαμορφώνει κατάλληλα το χώρο γύρω από το μοναστήρι και στρατολογεί Μενιδιάτες, Χασιώτες και Δερβενοχωρίτες εναντίον των Τούρκων.

    Ο στρατάρχης Δημήτριος Υψηλάντης σε γραπτή αναφορά του στις 25 Μαΐου 1829 σημειώνει ότι 2.500 Τούρκοι με δύο κανόνια κινήθηκαν εναντίον του στρατηγού Μαυροβουνιώτη και των υπολοίπων αγωνιστών. Η σύγκρουση έγινε στο μετόχι Άγιος Ιωάννης και οι Τούρκοι αφού υπέστησαν συντριπτική ήττα ετράπησαν σε φυγή.

    Στις 6 Ιουλίου 1829 οι Τούρκοι κινούνται για δεύτερη φορά εναντίον του Βάσου, ο οποίος βρίσκεται και πάλι στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου. Η μάχη και αυτή τη φορά διεξήλθε με σκληρότητα και έληξε υπέρ των Ελλήνων.

    Με Βασιλικό Διάταγμα στις 25 Σεπτεμβρίου/7 Οκτωβρίου 1833 το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου κρίνεται διαλυόμενο γιατί έχει λιγότερους από 6 μοναχούς. Η ακίνητη περιουσία του δημοπρατείται, τα ακίνητα του ενοικιάζονται και τα κλειδιά του ναού, των κελιών και των λοιπών χώρων παραδίνονται στον Επίσκοπο.

    Την προσεχή περίοδο και ιδιαίτερα το 1841 η Ιερά Μονή ανήκει στις διαλυθείσες σύμφωνα με έγγραφο των αρμοδίων αρχών, ο ιερομόναχος Συμεών εγκαθίσταται αρχικά στην Χασιά μέχρι το 1838 και αργότερα το 1839 μεταβαίνει στην Ιερά Μονή Πεντέλης.